December 2023 tot met met maart 2024
December 2023
Aangezien de laatste weken een overeenkomend beeld vertonen, kan ik het vanaf nu ook af met een maandelijkse terugblik over de werking van arthrosamid.
Het is nu bijna drie maanden terug dat Arthrosamid in mijn beide knieën is ingebracht. Over het algemeen ben ik dik tevreden over de werking van dit medische hulpmiddel. Ik doe en kan meer en dat alles zo goed als zonder klachten. Hetgeen dat niet weggenomen kan worden is mijn fikse artrose in beide knieën. Dat mag echter de pret niet drukken, dat ik instaat ben om meer activiteiten op te pakken of langduriger in beweging kan zijn. Het fietsen verloopt lekker. Dit doe ik de aankomende weken vooral op de Tacx, waarbij ik al weer meerdere hoogtemeter heb gemaakt. Een activiteit die ik super leuk vind om te doen en mij ook geen hinder levert. Wandelingen maken deed ik al wel, maar de afstanden en duur zijn nu veel groter en langer geworden. Last? Nee, ook dit verloopt zonder problemen. Padellen deed ik voorheen ook wel eens, maar dat moest na enige tijd echt op een (zeer) laag pitje. En nu? Haal dat lage maar weg. Niet dat ik het de laatste tijd veelvuldig heb kunnen oppakken, maar het levert mij veel minder hinder op en ook aan onprettige reacties na die tijd. Denk daarbij met name aan veel vocht, dikte en afname van mobiliteit in beide knieën. Ook niet te vergeten de chagrijnigheid die het mij gaf, waar mijn omgeving ook last van kon hebben. Links merk ik soms een kleine cyste en rechts geeft al helemaal geen krimp. Met enige rust is het ook zo weer weg. Al met al, naast mijn werk in één week te kunnen Tacxen, wandelen en padellen, is echt een fikse vooruitgang t.o.v. een grote hoeveelheid aan jaren voor dat arthrosamid in mijn knieën zat. Het is niet alleen lekker voor de knieën, maar ik durf wel te stellen ook voor mijn algehele gesteldheid. En mijn directe omgeving geniet er ook veel meer van!
Deze maand ook de wintersport weer opgepakt. Ik was heel benieuwd wat mij dit ging brengen, aangezien dit nog al een aanslag is op je knieën. Ik zal niet zeggen dat ik helemaal niets meer voelde, maar de mate waarin was echt veel minder dan de laatste jaren. De tikken die beide knieën kregen, voelde totaal niet pijnlijk aan. Hierdoor kon ik ook met meer ontspanning op de latten gaan staan. Na enkele dagen ontstond er enige dikte door vocht, maar dat was behoorlijk wat minder dan de voorgaande keren en na enige rust was veel al snel weer vertrokken. Volle dagen achter elkaar skieën is niet meer voor mij weggelegd, maar met de nodige ingebouwde rustmomenten kwam ik de week goed door en heb ik met mijn gezin heerlijk kunnen genieten van een mooie wintersportweek in de Oostenrijkse Alpen. Op naar een mooi, goed, bijzonder, actief en sportief 2024!!
Januari 2024
De tweede week van de kerstvakantie heb ik gebruikt om bij te komen van de wintersport. Ondanks de neiging om ook alweer een ritje op de Tacx te doen, er toch maar voor gekozen om de knieën enige hersteltijd te geven. De wintersport is toch wel behoorlijk belastend gebleken, maar dat is eigenlijk ook niet zo verrassend. Ik moet zeggen dat ik voor het herstel niet eens zoveel tijd nodig had, waardoor de drang om toch al redelijk snel weer na de intensieve wintersport op de fiets te stappen alleen maar groter werd. In de loop van de week, de uitdaging op de Tacx weer aangegaan. Wat denk je? Geen enkel probleem. Het voelde allen nog maar beter. Het leek alsof de inspanningen uit de knieën en de benen werden getrapt. Top! Het resterende deel van de maand werd, naast het behoorlijk in beweging zijn tijdens het werk, vooral ingevuld met virtuele fietstochten en diverse wandelingen. Dat laatste zelfs meerdere keren op één dag, waarbij geregeld de 60 minuten werd aangetikt. Een pracht maand, aangezien de knieën het heerlijk weten vol te houden en zelfs geen enkele reactie geven. Het zorgt ervoor dat ik bij diverse acties, inspanningen of wat dan ook totaal niet (meer) bezig ben met de knieën. Dat is echt heel anders dan al die jaren ervoor. Die gedachten, of eigenlijk juist geen gedachten te hoeven hebben hierover, geeft rust en meer plezier in alles wat ik de laatste tijd doe. Op naar nog meer van die maanden.
Februari 2024
En zo is er al weer een maand voorbij. De dagen schieten voorbij en zo ook het aantal kilometers die wij tegenwoordig wandelend en fietsend afleggen. Het begint mogelijk wat eentonig en gewoon te worden, maar dat wil voor mij persoonlijk niet zeggen dat ik het allemaal beleef als heel gewoon en vanzelfsprekend. Het is nog steeds genieten om op de fiets te stappen of de wandelschoenen aan te trekken en dan met het besef dat het allemaal ‘gewoon’ kan. Na zovele jaren van hinder en reacties in mijn knieën, geniet ik nog meer van dergelijke momenten. Ben ik helemaal vrij van reacties in de knieën? Nee, dat is het ook weer niet. De mate van artrose is flink aanwezig en Arthrosamid neemt daarin niet alles weg, maar wel heeeeeeel veel. Mocht ik al een reactie krijgen, dan is dat na een behoorlijk aantal uren bewegen met een belasting waarbij er flink wat druk op de knieën komt. Denk daarbij aan een behoorlijk potje padellen of een fietstocht waarbij ik flink op de pedalen heb moeten staan om de top te bereiken. Of dat ik kort achter elkaar meerdere activiteiten doe en ik onvoldoende de tijd neem voor enig herstel. De balans weet ik steeds meer te vinden. En mocht er een reactie komen, dan merk ik dat vaak alleen in de linkerknie. Laat dat nu eigenlijk nog de beste zijn van de twee.
De diverse Tacx-tochten ruil ik de laatste tijd al meer in voor het fietsen buiten. De eerste 100 km-tochten heb ik alweer achter de rug en dat alles zonder problemen. Wandelingen van een uur tot anderhalf uur, is best te doen. Dus….ja……Fietsend, wadelend, werkend en tuinierend schiet ik dan meer weer gewoon de volgende maand in.
Maart 2024
Terugkijkend op deze maand, moet ik eerlijk bekennen dat van tuinieren niet veel terecht is gekomen. Het weer was er met tijd en wijlen wel naar, maar de uitdaging om op de (race)fiets te stappen en/of de wandelschoenen aan te trekken was verleidelijker.
Wederom een maand waarin ‘niet normaal’ min of meer ‘heel gewoon’ is gaan worden en dat terwijl het ‘heel gewone’ normaliter ook ‘heel normaal’ moet zijn. Ik beleef het toch echt als niet normaal, omdat ik hoe het normaal zou moeten zijn al een groot aantal jaren niet meer had meegemaakt. Het is zo bijzonder hoe het gaat met de knieën. Echt niet normaal. Sterker nog, deze maand had ik het idee dat hoe meer ik deed aan inspanningen en belastingen, des te beter het met de knieën ging en hoe soepeler zij hun werk deden.
Deze maand flink veel kilometers gemaakt, zowel op de fiets (binnen en buiten) als met wandelen. Op de Tacx een behoorlijk aantal hoogtemeters meegepikt, waarbij de nodige belasting op de knieën kwam te staan. Zelfs meerdere dagen achter elkaar. Gewoon, omdat het kan. Niet normaal, hoe lekker dat is. Na het fietsen gingen wij dan nog even aan de wandel. Nou ja even, dat werd al gauw een wandeling van een dik uur of soms nog langer. Totaal, maar dan ook echt totaal geen hinder ondervonden van de knieën. Iets meer dan een half jaar geleden had ik de nodige moeite om een wandelrondje van 15 minuutjes zonder enige last door te komen. Het nu weer kunnen bewegen zonder enige hinder, begint bijna weer heel gewoon te worden. Waarom bijna? Omdat ik het nog steeds als heel bijzonder beleef dat ik zo goed als niet hoef na te denken wat ik bewegend wil gaan doen. Het kan gewoon! Zelfs mijn gezin geniet ervan mee. Dit omdat ik al dagen niet meer loop te balen en chagrijnig te wezen over dikke en geïrriteerde knieën. Sterker nog, ik loop er een stuk vrolijker bij en daarmee zij ook. Met die beleving stap ik de aankomende maand in en kijk ik al weer uit naar vele fietskilometers buiten. Ook ter voorbereiding op mijn nieuwe uitdaging. Het afgelopen jaar de Mont Ventoux beklommen voor Stichting ALS. In juni ga ik 500 km fietsen in 24 uur voor het Ronald Mc Donaldhuis. Naast dat ik veel zin heb in die uitdaging, is het ook prachtig om daarmee iets te kunnen betekenen voor een goed doel! Laat maar komen april.
Terugkijkend op deze maand, moet ik eerlijk bekennen dat van tuinieren niet veel terecht is gekomen. Het weer was er met tijd en wijlen wel naar, maar de uitdaging om op de (race)fiets te stappen en/of de wandelschoenen aan te trekken was verleidelijker.